Prolog

-Cześć tato - krzyknął Harry wchodząc do holu i rzucając swój plecak pod ścianę. Przeszedł do salonu, gdzie jego ojciec siedział na kanapie i trzymał w dłoni skręta.

-Witaj, jak było w szkole? - spytał mężczyzna obracając się lekko, aby zobaczyć swojego syna.

-A jak miało być?

-Nie wiem. Po prostu uznałem, że dobrze byłoby o to zapytać. Myślę, że to powinno mnie interesować jako, że jesteś moim synem.

Harry prychnął osuwając się na fotel obity stylową czarną skórą. Może i w rodzinie Styles'ów wypalało się dużo skrętów, a strzykawki w zlewie były na porządku dziennym. Może i wszyscy, którzy spotykali Harry'ego bądź jego ojca na ulicy nie żywili do nich szczególnej sympatii. Może i mieli rację uważając Desa za okropną głowę rodziny, która w dodatku doprowadziła do tego, że syn popadł w nałóg; ale co z tego, skoro byli bogaci? Co z tego, skoro mogli sobie pozwolić na organizowanie głośnych imprez w ich willi? Mieli w końcu nieprzyzwoicie dużą sumę na koncie, a Des wciąż wielu fanów. Może nie tak oddanych, jak w czasach świetności jego rockowego zespołu, ale nadal fanów. Po tylu latach koncertowania, picia, ćpania i imprezowania Des niewiele się zmienił. Skrócił sobie jedynie odrobinę posiwiałe lekko włosy i na jego twarzy pojawiło się trochę zmarszczek. No i zaczął być bardziej smutny po śmierci swojej żony, ale cała rodzina głęboko przeżyła to samobójstwo. I nie tylko rodzina, ale dosyć pokaźna część wysp brytyjskich. Anne nie miała żadnych powodów, aby się zabić, a mimo to po prostu połknęła cyjanek zostawiając ośmioletniego synka i jedenastoletnią córeczkę samych z dosyć - powiedzmy to sobie szczerze - nieodpowiedzialnym ojcem. Dlaczego? Wiele osób próbowało to ustalić, było na ten temat mnóstwo domysłów, niektórzy podejrzewali nawet, że nie było to samobójstwo, ale, że to Des ją zabił, ponieważ Anne miała do niego żal, że dużo pije. Rzeczywistość była zupełnie inna, mężczyzna zawsze kochał swoją żonę i dzieci. Może nie okazywał tego Gemmie i Harry'emu, ale na prawdę ich kochał. Po śmierci Anne wpadł w depresję, z której próbował wyjść zabawiając się narkotykami w ukryciu przed synem i córką. Kiedy mu się to nieudało, przestał się z tym ukrywać. Na porządku dziennym stało się jego siedzenie na kanapie ze skrętem i szklanką z whisky w ręku, a jego dzieci musiały na to patrzeć. Dorastały chodząc do normalnych szkół, dla zwyczajnych nastolatków. Gemma, kiedy tylko miała okazję chodziła do koleżanek nie chcąc przebywać w pobliżu Desa, aż w końcu, gdy osiągnęła pełnoletniość wyprowadziła się.

Odwrotnie było z Harry'm. On zawsze lgnął do ojca, chciał przebywać z nim jak najwięcej, chciał, aby tata chwalił jego umiejętności wokalne, chciał, by Des grał z nim w piłkę, aby chodzili na pikniki i spędzali razem czas. Jak ojciec z synem. Co na to głowa rodziny? Głowa rodziny chwaliła chłopca, ale nie wychodziła na dwór, na słońce i gorąc, bo po co, skoro można posiedzieć w zacienionym salonie z klimatyzacją i mieć przynoszone przez służącą zimne drinki, kiedy tylko się chce? A więc Harry wychowywał się w towarzystwie ojca alkoholika, z dala od dzieci, z dala od placu zabaw i słońca. Des wychował go na odludka z niezdrowo bladą twarzą, który, owszem mógł się zaprzyjaźnić z kimkolwiek zechciał, ale po co? Miał ojca, miał książki, muzykę i dragi. Miał bloga, na którym opisywał swoje życie i miał swój własny świat. A światem tym był Louis Tomlinson - heteroseksualny chłopak, który na pewno nie spojrzałby na syna Tego rockmana. Nie w sposób, w który chciałby Harry. No i jego świat miał dziewczynę. Dziewczynę, z którą całował się na każdej przerwie. Dziewczynę, którą najprawdopodobniej kochał. Dziewczynę, która prawdopodobnie już dawno by zginęła, gdyby nie jeden mały fakcik. Jego świat ją kochał, więc on nie mógł jej skrzywdzić. Do czasu.

_________________________________________________________
A więc jest prolog :). Mam nadzieję, że się wam spodobał, wyszedł bądź co bądź dosyć krótki, ale to dopiero początek, obiecuję, że z czasem będzie dłużej. Jeśli chciałby ktoś być informowany, to proszę pisać, a z przyjemnością będę powiadamiała o kolejnych rozdziałach.